با استقرار سامانه ضد موشکی بالستیک (تاد) در اسرائیل گمانهزنیها دربارهی شدت و زمان حمله اسرائیل به جمهوری اسلامی بیشتر شده است.
بهنظر میرسد که استقرار “تاد” فراتر از سیاست بازدارندگی معمول و اجرای تعهدات همیشگی ایالات متحده در دفاع از اسرائیل دربرابر تهدیدات جدی مانند حملهی موشکی ۱ اکتبر باشد.
گفتگوهای متعدد و طولانیمدت اسرائیلیها و مقامات سیاسی و نظامی ایالات متحده و بهتاخیرافتادن پاسخ اسرائیل این گمانه را افزایش داده است که پاسخ بهحدی خواهد بود که تردیدی در پاسخ بالستیکی و شدید جمهوری اسلامی وجود نخواهد داشت. برایهمین نیاز به استقرار سامانه “تاد” بهعنوان قدرتمندترین و دقیق ترین سامانهی ضد بالستیکی بوده است. این سامانه در کنار “پیکان” (و با توان کمتر “فلاخن داود”) میتواند اطمینانی از دفاع مناسب دربرابر پاسخ جمهوری اسلامی را ایجاد کند.
شاید برایهمین باید دربارهی شدت پاسخ اسرائیل کمتر تردیدی داشت. حملهای که علاوهبر اهداف نظامی و پدافندی جمهوری اسلامی ممکن است اهداف هستهای و تولید سوخت و انرژی را هم در بر بگیرد.
استقرار و راهاندازی “تاد” همچنین دربارهی زمان حمله هم تاثیر خواهد داشت. احتمالاً مقامات ایالات متحده با این توافق از اسرائیلیها خواستهاند که زمان را مطابق نظر آنها تنظیم کند و پیش از حمله به جمهوری اسلامی تمرکز را بر لبنان و سوریه بگذارند و ایالات متحده نیز در یمن و عراق زمینهسازی لازم برای محدودکردن پاسخهای دیگر جمهوری اسلامی را فراهم آورند.
اکنون با توجه به مجموعهی اتفاقات میتواند آیندهی درگیری نظامی در منطقه را تصور کرد. آیندهای که با توجه به محدودیتهای شدید چین و روسیه در این ماهها بعید است که ناروشن باشد. جمهوری اسلامی متحمل ضربات سختی خواهد شد و با توجه به ضعف نیروی هوایی، دریایی و پدافندیاش باید فقط به حملات محدود موشکی و پهپادی اکتفا کند. حملاتی که تا زمانی که فقط علیهی اسرائیل باشد، احتمالاً خطری جدی نخواهد بود. ریسک ورود به ماجراجوییهای ناامنسازی تجارت دریایی (بهویژه در بازار نفت) هم دور از ذهن میآید. ریسکی که میتواند نظم غربی را کاملاً متقاعد کند هرچه زودتر از “سیاست مهار” علیهی جمهوری اسلامی به سراغ “سیاست تغییر” برود. شاید تنها سوال همین است که اسرائیلیها خواسته ایالات متحده برای تاخیر در پاسخ تا ۵ نوامبر را پذیرفتهاند یا آن نیز در اختیار اسرائیلیها خواهد بود.